Szczepienia limfocytami
Szczególną formą terapii stosowaną w Gynemed są szczepienia limfocytami (inaczej zwane alloimmunizacją lub immunoterapią limfocytami).
Wskazania – immunoterapia limfocytami dotyczy kobiet które doświadczają: m. in.:
- nawracających poronień z przyczyn immunologicznych (alloimmunologicznych),
- wielokrotnych niepowodzeń zagnieżdżenia zarodka podczas zapłodnienia pozaustrojowego (3 lub więcej niepowodzeń transferów zarodka do macicy, a u kobiet po 35 roku życia już po 2 niepowodzeniach embriotransferów),
- niepłodność żeńska z przyczyn immunologicznych (m.in. z powodu obecności przeciwciał przeciwplemnikowych, podwyższonej aktywności komórek bójczych NK).
Na czym polegają szczepienia limfocytami
Zasadniczym celem immunoterapii limfocytami jest modulacja układu odpornościowego kobiety, która planuje ciążę, tak aby nie był on agresywny w stosunku do zarodka i płodu, a więc aby nie doszło do reakcji odrzucenia zarodka i płodu.
W efekcie szczepień limfocytami dochodzi m.in. do wytworzenia przeciwciał blokujących (które mają ochronne działanie dla ciąży, zapobiegają odrzuceniu zarodka i płodu), obniżenia aktywności komórek bójczych NK, obniżenia produkcji cytokin tzw. embriotoksycznych typu Th1 i Th17 (między innymi interferonu alfa – IFN alfa, czynnika martwicy nowotworu gamma – TNF gamma itd), produkcji wielu czynników sprzyjających zagnieżdżeniu zarodka (między innymi GM-CSF, IL-10, IL-4 itd). Ponadto, przeciwciała blokujące mogą także wiązać przeciwciała przeciwplemnikowe.
Aby uzyskać efekt należy przeprowadzić cykl 3 szczepień w odstępie 2-3 tygodni. 2 tygodnie po 3-cim szczepieniu sprawdzana jest reakcja (test MLR oraz inne badania immunologiczne).
Skuteczność szczepień limfocytami sięga blisko 100%. Pierwsza seria szczepień daje pozytywną odpowiedź (w zakresie produkcji przeciwciał blokujących oraz modulacji układu immunologicznego kobiety) w 85%. Oznacza to, że 15% kobiet wymaga większej ilości szczepień do wywołania wymaganej reakcji. W przypadku niepowodzenia pierwszej serii szczepień zaleca się, aby do limfocytów partnera dodać także limfocyty innych męskich dawców, co zwiększa prawdopodobieństwo powodzenia immunoterapii (dodając limfocyty od innych dawców zwiększamy ilość antygenów, które mogą stymulować układ immunologiczny kobiety, i tym samym zwiększamy prawdopodobieństwo, że te antygeny będą różnić się od antygenów szczepionej kobiety, co jest zasadniczym warunkiem powodzenia immunoterapii limfocytami). Gdy istnieją przeciwskazania do użycia limfocytów od partnera lub dochodzi do niepowodzenia szczepień limfocytami partnera, szczepienia wykonywane są limfocytami pozyskanymi od innych męskich dawców.
Własne osiągnięcia w zakresie immunoterapii limfocytami
Prof. Andrzej Malinowski jako pierwszy w Polsce wprowadził immunoterapię limfocytami do procesu leczenia niepowodzeń rozrodu w 1993 roku. W przypadku nawracających poronień skuteczność tej formy leczenia jest bardzo wysoka, wynosząca 80-85%. Wyniki swoich doświadczeń opublikowane są w licznych publikacjach (link do artykułów).
Dzieło prof. Andrzeja Malinowskiego jest cały czas rozwijane jego syna – dr n. med. Jakuba Malinowskiego, specjalistę immunologii klinicznej, położnictwa i ginekologii.
