Leczenie Poronień
W Gynemed diagnostyka i leczenie poronień nawykowych sięga roku 1991.
Należy pamiętać przede wszystkim, że każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnego podejścia diagnostyczno-terapeutycznego. Diagnostykę i leczenie dobiera lekarz dla danej pary.
Leczenie poronień nawykowych to często proces wieloczynnikowy, obejmujący:
- leczenie zaburzeń anatomicznych
Są to zabiegi małoinwazyjne, np. histeroskopia lub operacyjne, np. u pacjentek z licznymi poronieniami, po wieloetapowych zabiegach histeroskopowych oraz z wrodzonymi wadami macicy (po korekcjach lub bez jak np. macica jednorożna) należy rozważyć profilaktyczne założenie szwu na szyjkę macicy lub pessara w pierwszym trymestrze ciąży; to samo dotyczy pacjentek, u których w poprzednich ciążach rozpoznano niewydolność cieśniowo-szyjkową.
- leczenie zaburzeń hormonalnych
Np. w zaburzeniach czynności tarczycy konieczne jest wyrównanie zaburzeń jeszcze przed planowaną kolejną ciążą. U pacjentek z zaburzeniem tolerancji glukozy (lub jawną cukrzycą) zaleca się leczenie specjalistyczne celem wyrównania zaburzeń przed przyszłą ciążą.
- leczenie zaburzeń genetycznych
W przypadku stwierdzenia zaburzeń genetycznych (lub nosicielstwa takich zaburzeń) u któregoś z partnerów, decyzja o kolejnej ciąży powinna być poprzedzona konsultacją genetyczną z oszacowaniem ryzyka niepowodzenia kolejnej ciąży lub urodzenia dziecka z wrodzoną wadą.
- leczenie poronień nawykowych z powodu trombofilii wrodzonych
Profilaktyka w przypadku poronień nawykowych (i innych powikłań położniczych) u kobiet z trombofilią wrodzoną polega na stosowaniu preparatów drobnocząsteczkowej heparyny i niskich dawek preparatów kwasu acetylosalicylowego.
W przypadku kobiet z hiperhomocysteinemią dodatkowo podaje się preparaty kwasu foliowego (preparaty metylenowane), witaminy B6 i witaminy B12 oraz zaleca się dietę bogatą w warzywa. Stosowanie powyższych preparatów należy zalecić na długi okres przed planowaną ciążą.
- leczenie poronień nawykowych o podłożu autoimmunologicznym na tle zespołu antyfosfolipidowego
W leczeniu poronień nawykowych oraz zapobieganiu innym powikłaniom położniczym związanym z obecnością przeciwciał antyfosfolipidowych stosuje się preparaty kwasu acetylosalicylowego, heparynę, preparaty poliwalentnych dożylnym immunoglobulin G (IVIG) oraz prednizon. Wymienione leki mogą być stosowane jako monoterapia lub równocześnie w dowolnym zestawieniu.
Prof. Andrzej Malinowski jako pierwszy w Polsce wprowadził do leczenia immunoterapię pod postacią szczepień limfocytami partnera lub limfocytami innych dawców (w roku 1993).
Również jako jeden z pierwszych zaczął diagnozować i leczyć poronienia spowodowane zespołem antyfosfolipidowym lub trombofilią wrodzoną.
