Czynnik immunologiczny
Czynniki immunologiczne, które mogą zaburzyć zagnieżdżenie zarodka, z punktu widzenia klinicznego można podzielić na dwie zasadnicze grupy:
- czynniki powodujące brak zagnieżdżenia w wyniku procesów odrzucenia zarodka, a więc czynniki allogeniczne,
- czynniki immunologiczne uszkadzające zarodek, głównie o charakterze autoimmunologicznym.
Czynniki, które wskazują, że wielokrotny brak zagnieżdżenia zarodka po IVF przebiega na tle zaburzeń alloimmunologicznych to m.in.:
- brak przeciwciał blokujących w surowicy krwi,
- wzmożona produkcja interferonu gamma (IFN-γ) i/lub czynnika martwicy guza alfa (TNF-α) przez limfocyty krwi obwodowej,
- podwyższona odsetkowa zawartość lub aktywność komórek NK oraz komórek o fenotypie CD19+CD5+ (odpowiedzialnych za produkcję wielu autoprzeciwciał).
Na charakter autoimmunologiczny niepowodzenia zagnieżdżenia zarodka po IVF wskazują autoprzeciwciała m.in. takie jak:
- cała grupa przeciwciał antyfosfolipidowych,
- przeciwciała przeciwjądrowe.
Przeciwciała m.in. zaburzają procesy formowania syncytiotrofoblastu z cytotrofoblastu oraz opóźniają syncytializację trofoblastu, a więc ich działanie występuje już w bardzo wczesnej ciąży.
Następnie, okres implantacji jaja płodowego może być zaburzony zmianami zakrzepowymi w obrębie styku tkanek matczyno-płodowych, a zwłaszcza w tętnicach spiralnych, naczyniach doczesnej oraz w trofoblaście.
